به نام خدایی که در این نزدیکی است
گاهی آنقدر ...
آنقدر که اردیبهشت هم
تو را به یاد بهشت نمی اندازد
گاهی آنقدر ....
آنقدر که باران های بهاری هم
تو را به فکر رویش نمی اندازد
گاهی آنقدر ...
آنقدر که گندمزارهای سرسبز هم
به اندیشه ات برکت نمی دهند
گاهی آنقدر ...
آنقدر که هزاران شعر هم
روحت را مهمان تنفس هوای تازه نمی کند
گاهی آنقدر....
آنقدر دلتنگی که مجبوری بگویی
"دلتنگم"
هر چه بادا باد !
پ.ن : در سال جدید عهد کرده بودم از دلتنگی ننویسم
واین انسان چقدر عهدشکن است :دی
+
تاریخ پنج شنبه 93/2/4ساعت 11:32 عصر
نویسنده
جویبار
|
نظر
