به نام خدایی که در این نزدیکی است
کجــــــا
پنهان می شوی ؟
بهـــــــــــار اســـت
بـــــــاد
عطـــــــر بـــاران را
بیشتر می پراکند !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
بهار نزدیک است
گرد از روی زندگی زدوده ام
غبارها را باد برده
آسمان آبی آبی است
زنگارها ی دلم اما ...
کجاست دستهای مهربانت مادر ؟
به نام خدایی که در این نزدیکی است
سرد است هوا...
به همان اندازه که
اگر برف می بارید و باد می آمد ؛
سرد بود
امسال زمستان همان قدر بی رحم بود ،
که همیشه بود !
چرا که شاخه های زیادی را دیدم؛
که شکستند ...!
و گنجشک های زیادی که غذا نداشتند
و برگ هایی که صورتشان از سیلی سرما سرخ بود !
و شیره ی جانشان ، در رگهای آوندی
یخ بسته بود .
همین زمستان ، که فکر کردیم سرما نبود
سرما بود .... واقعی تر از همیشه !
نگاههایی دیدم
که سردی از سرو رویشان می بارید
و دستهایی که نخواستند
دستی را گرم کنند
و دست های فراوانی که گرم نشدند !
و باور هایی که
دمای انجمادشان به زیرصفردرجه رسیده بود !
و افکاری که هرگز گل ندادند !
لحظه هایی را دیدم که
بی مهری روی آن قندیل بسته بود
و هیچ گرمایی نبود که آبشان کند
و شادی هایی که گرفتار کوران حوادث شدند !
و غم هایی بودند که
ازجنس عشق نبودند
و دلی را گرم نکردند !
زمستان ، زمستان است
حتی اگر خودش را پشت نقابی بهار گونه پنهان کند
به نام خدایی که در این نزدیکی است
دورتر از خودم نمی روم
حتی به دشت های نزدیک
به دریا های دور
به آسمان نمی روم
به هیچ جای زمین سفر نمی کنم
همین جا می مانم ..
آرامشی هست
این جا
کنار خودم،
که هیچ جای دنیا نیست .
همین جا می مانم
می چسبم به خودم
این جا ....درست کنار خودم ،
اصلن نزدیکتر از آن
نزدیکتر از هر چه به من هست ؛
تـــــــــــــــــو هستی
و من با تو آرامم !
خدای مهربان و نزدیک من !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
رفتی ....
مُـــــردم ....!
وزندگــــی
هر روز خودش را
به من تحمیل کرد ....
پ.ن : پدر جان جای خالیت با هیچ چیز پر نمی شود .روحت شاد !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
پسرم مرد باش و دریا باش
قهرمان بزرگ فردا باش
پسرم زندگی همیشه زیبا نیست
تو ولی همیشه زیبا باش
عقل را چراغ راه کن اما
ته ِ دل همیشه شیدا باش
توی دنیا عقیده ها کم نیست
تو ولی سینه چاک مولا باش
وقتی ازکنار من رفتی
تو فقط مثل ِ مثل ِ بابا باش !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
گاهی دلت
تنگـــــــ نیست ،
در تنــگنــاست !
پ.ن :بعضی چیزها را آنقدر حس کرده ای که
می توانی در موردش کتاب بنویسی
ولی ترجیح می دهی خلاصه اش کنی
.
.
.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
قلم را که در دست می گیرم
قلم دست مرا می گیرد
به تماشای پروانه ها می برد
به تماشای طیف های نورانی افق
به تماشای موسیقی روشن آب
قلم مرا به شنیدن صدای رنگ ها
به لمس لطافت واژه ها می برد
قلم بال من است
با آن اوج پرواز را حس می کنم
با قلم ،می شود رها شد
از سرزمین خاطره های سرد
می شود رها کرد
جــــــان را
در امواج شاد دست های گرم
قلم را که در دست می گیرم
تازه می فهمم هوا چقدر ابری است
رابطه ای باید میان ابرها و قلم باشد
انگار که قلم ریشه در ابر دارد
انگار که قلم را در باران آفریده اند
عطری شبیه اقاقی
در دفترم می پیچد
انگار که قلم
همسفر اقاقی ها بوده است !
قلم را که در دست می گیرم
یادم می آید که خدا چقدر قلم را دوست دارد
که خدا به قلم سوگند خورده است .
به نام خدایی که در این نزدیکی است
سپیده دم
پشت انبوهی از تاریکی ها پنهان شده بود
تو پلک گشودی ، او لبخند زد
تو لبخند زدی ، او به دنیا آمد
خوش آمدی
ای بهانه ی تمام لبخندهایِ روشنِ هستی !
به نام خدایی که در این نزدیکی است
دسترنج ِ تمام ِ عمرت را
به باد می دهند گاهی
رنج هایی که ،
دستهایشان گریبان زندگی را
می فشارند !
