به نام خدای حسین(ع)

لبخند بزن حسینم ! عالمی منتظراست تا تفسیر گریستن را در لبخند تو پیدا کند. بخند فرزندم! دنیا هرگز به تو نخواهد خندید. دنیا را چه به درک عظمت لبخند تو؟! تنها اهالی آسمانند که می دانند حسین مرهمی است برای بال های شکسته . امروز که تو خندیدی غم لباسی مقدس به تن کرد. امروز که تو خندیدی اشک راهی شد برای نجات.
پسرم می دانم دنیا با همه ی بزرگی اش گنجایش تو را ندارد . اما قدوم متبرکت را بردلهایی بگذار که تنها وتنها برای تو می تپند. بر چشم هایی که فقط برای تو می بارند. بخند عزیزم.  لبخندت دل از من که پیامبر خدایم برده است. بخند کودکم تو کشتی نجات مردم دنیایی تو ستاره ی دنباله دار هدایتی ونور های هدایت پس از تو یکی یکی می آیند. بخند تا به لبخندت خشنود شوم . به خدا قسم هر کس تو را دوست بدارد نیز مرا خشنود می کند.
پسرکم؛ لبخند بزن ! خداوند ترا برگزیده است تا واژه ها را معنا کنی . قرار است تو بیایی وخداوند رنگ سرخ را در افق کربلا معنا کند.
قرار است تو بیایی ومظلومیت بر بال تیری دو شاخه بر گلوی  عطشناک فرزند شش ماهه ات بنشیند و جا خوش کند.
قرار است تو بیایی و شقاوت جای بوسه ی مرا از دم تیغ بگذراند تا همه ی دایره المعارف های دنیا نیازی به توضیح واژه ی بی رحمی نداشته باشند.
تو باید باشی تا عباس بگوید که دست در مقابل برادر بی ارزشترین است.
تو باید باشی تا خواهرت زینب  که زینت پدر است.؛اسوه ی خواهری شود. که بررگهای گلویت  بوسه بزند. وخاطره ی صلابت پدرت علی را برمنبر زنده کند.
تو باید باشی تا عشق پس از عشقبازی تو با خدا همیشه به رنگ خون درآید.تو باید باشی چون خدا خواسته است مردم بدانند عطش انتهای تشنگی نیست ؛ ابتدای بندگی است.
تو باید باشی که خداوند اهل بهشت را به سروری ات مفتخر کند.
تو باید باشی عزیز دلم! تا این نسیم حیات بخش که من پیام آور آنم همواره بر بلندای زمان بوزد ودرخت انسانیت را بارور سازد.
بخند فرزندم که خنده هایت نه تنها از زمینیان که از آسمانیان دل می برد.
بخند جان پدر !به اشک های من نگاه نکن. ... شعبان که به نیمه برسد .فرزندت می آید. غم مخور او انتقام تو راوهمه ی مظلومین عالم را یکجا از ظالمین خواهد ستاند. عشق آنروز به رنگ نور خواهد بود. به رنگ نورانی نگاه او...بخند حسینم. ....به اشک های من نگاه نکن...