به نام خدایی که در این نزدیکی است
آسمان آبی بود
ساده چون آزادی
ما به هم شعر تعارف کردیم
شعرها مان همه آب
قافیه باران بود
بیت ها غرق غزلخوانی باران بودند
همه چیز عالی بود !
گاه گاهی شاید
مصرعی گل می کرد
روی دلتنگی آب !
در ردیفی از گل
عشق پیدا می شد
چشمه ای می جوشید
روی دستان سپید گل سرخ
حیف اما دیگر
آسمان صاف نبود
تکه ای ابر میان دل او پیداشد
نرم اما دلگیر ...
آسمان صاف نشد ...
قطعه ای ابر هنوز
می دود تا ته آسودگی اش
می پرد از لب چشمانش خواب
تکه ای ابر هنوز
می نشیند سر راه خورشید
تکه ای ابر هنوز... !
