به نام خدایی که در این نزدیکی است 

دور ذهن خسته ام 

خطی از ترانه می کشم 

توی خط بسته اش کنون ، 

یک سبد بهانه می کشم 

یک سبد بهانه رنگ تو 

توی کوچه ها،شبانه می کشم 

آرزوی بودنت برای من

بغض می شود چرا ؟

یک سبد بهانه را 

اشک می برد کجا ؟

سیل می شود چرا ؟

پ. ن :دلم مدام بهانه ی تو را می گیرد 

تویی که از همه نزدیکتری !